Այ գեղացի, էղածդ կովկիթ չի՞, էդ գնով քեզ էլ հետը կառնեմ, ուզու՞մ ես քաղաքացուն էշի տեղ դնես․․․Մեր խելքն ասա, որ ձեզանից
բան ենք առնում, սուպերմարկետում ամեն ինչ թափած ա։Էն օրը գնացի շուկա տան համար մթերք գնելու: Էդ շուկայից արդեն մի
քանի տարիա օգտվում եմ:
Վաճառողներից մեծ մասի հետ արդեն մտերմացել եմ, իրանցից եմ գնում ինձ պետք եղած ապրանքը, հարմար գնով տալիս են: Միշտ
որակով ապրանք են տալիս: Շուկան միշտ մարդաշատ ա լինում, առևտուրը եռում ա:Մի կին կա, ես միշտ իրա մոտից պանիր եմ առ
նում: Կինս շատա հավանում: Հեռվից գո ռգո ռոցներ լսեցի:Մոտիկացա, պարզվեց մի գնորդ վի ճում էր էդ կաթնամթերք վաճառող
կնոջ հետ:
Պահանջել էր, որ պանրի գինը էժանացնի, նա էլ չէր համաձայնվել:Երկուսն էլ գո ռում էին, վաճառողը փորձում էր բացատրել, որ այդ
քան հեշտ չի ստանալ այդ պանիրը, իսկ գնորդը չէր ուզում ոչինչ լսել:Նա ձայնը գլուխն էր գցել ու ողջ շուկան գլխին հավաքել.
-Այ գեղացի, էղածդ կովկիթ չի՞, էդ գնով քեզ էլ հետը կառնեմ, ուզու՞մ ես քաղաքացուն էշի տեղդԴնես․․․Մեր խելքն ասա, որ ձեզանից
բան ենք առնում, սուպերմարկետում ամեն ինչ թափած ա
-Էհ թափած ա, գնա առ, ինչի՞ ես եկել կռ իվ անում, — միջամտեցի ես: Այդ կինը ոտքից գլուխ ինձ չափեց ու ասեց.
-Մոռացել էի քեզ հարցնել, թե որտեղից ինչ գնեմ: Կանաչի վաճառողը, որ մինչ այդ լուռ էր, ասաց. ավելի լավա գյուղացի լինել, քան
քեզ պես անտաշ ու բ ռի: Ես լիովին համամիտ էի նրա հետ:
