Ամուսինս չգիտեր, որ ես սեփական բնակարան ունեմ․ Որոշեցի նրան անակնկալ անել ու ասել․․․Երբեք մտքովս չէր անցնի, որ նման
ձևով կարձագանքի։Տոներից առաջ ընտանիքով հավաքվել էինք սեղանի շուրջ։ Ամուսինս հայտարարեց, որ այլևս չի ցանկանում ապ
րել ծնողների հետ, ուստի որոշել է նոր տուն կառուցել։ Մայրս ինձ միայնակ է մեծացրել։
Մենք ապրում էինք տատիկիս տանը։ Տատիկիցս հետո մենք ժառանգեցինք նրա բնակարանը։ Մենք այդ բնակարանը վաճառեցինք,
և գնեցինք 2 փոքրիկ բնակարան։ Մեկը մայրս գրանցել է իր անունով, մյուսը՝ իմ։ Բնակարանս վարձով են տվել, հավաքված գումա-
րով վճարել են ուսմանս համար։ Հետո ես ամուսնացա։ Մենք ամուսնուս կամ նրա ծնողներին չենք ասել, որ ես տուն ունեմ:
Մայրս ինձ համար հաշիվ բացեց, և վարձակալության գումարը կուտակվեց իմ անունով։Երբ իմացա ամուսնուս մտադրության մա-
սին, որոշեցի հաճելի անակնկալ մատուցել, քանի որ հաշվիս բավական գումար էր կուտակվել։ Ավելի ուշ հասկացա, որ շատ անհար
մար պահ եմ ընտրել գաղտնիքս բացահայտելու համար։ Ամուսինս շատ վիրավորված էր,որ այս ընթացքում ինչ-որ բան էի թաքցնում
նրանից։
Նա և իր ծնողները մեծ կռիվ ունեցան ինձ հետ։ Ամուսինս ասաց, որ այլևս չի կարող վստահել ինձ: Գնացի մորս տուն։ Մայրիկն իրեն
մեղավոր էր զգում։ Հետո նա որոշեց խոսել սկեսուրիս հետ: Բայց նա նույնիսկ մորը ներս չթողեց։Նա մեղադրել է նրան ամեն ինչում
և անվանել ստախոս։ Մայրիկս զայրացած վերադարձավ։ Ես տղամարդուն առաջարկեցի վաճառել իմ բնակարանը և նոր տուն կա-
ռուցել, ինչպես ինքն էր երազում։
Բայց նա հրաժարվեց և ասաց, որ չի ուզում ինձ տեսնել։ Բայց ես չեմ կարծում, որ սխալ բան եմ արել։ Կարծում եմ՝ նա պետք է ուրա-
խանար, որ ես բնակարան ու գումար ունեմ, ոչ թե հակառակը։ Հիմա ես չեմ զանգելու և խնդրելու ամուսնուս, որ ների ինձ։ Եթե նա
մտածի, որ չի կարող ապրել առանց ինձ, ուրեմն կվերադառնա։ Իսկ եթե նա չի ուզում տեսնել իմ դեմքը, դա իր խնդիրն է։ Ես ապրե-
լու տեղ ունեմ, և բավականաչափ գումար ունեմ հարմարավետ կյանքի համար։
