Տատ, էլ չեմ կարա նիսյա հաց տամ, բեր նիսյեքդ փակի, 2 օր առաջ ես թոշակ ստացել․․․Տարեց կինը շփոթված կանգնեց ու արցունք
ները սրբելով դուրս եկավ խանութից։Անուշ տատն ու ծեր ամուսինը ապրում էին իրանց թոշակով, մի կերպ գոյատևում էին: Հացը
ու որոշ մթերքներ նիսյայով էր վերցնում, հետո թոշակը ստանալուն պես պարտքը փակում էր:
Բայց անցած ամիս պապը ծնր հի վանդացավ ու դե ղորայքը շատ թանկ էր: Երկուսի թոշակը ծախսեցին դե ղերի վրա: Անուշ տատը
չկարողացավ մարել պարտքը: Մտավ խանութ, ու նորից հաց խնդրեց նիսյայով, բայվ վաճառողը, որ հարևանն էր, ասեց.
-Անուշ տատ, էլ չեմ կարա նիսյայով հաց տամ, բեր պարտքերդ փակի, երկու օր առաջ ես թոշակ ստացել:
-Այ բալա ջան, թոշակը սաղ դե ղե րին գնաց: Ախր շատ թանկ են էդ դե ղերը: Մնա մյուս ամիս կտամ:
-Չեղավ Անուշ տատ, չեմ կարա տամ:Անուշ տատը շփոթված կանգնեց, հետո արցունքները սրբելով դուրս եկավ: Տանը մի կտոր հաց
էր մնացել: Խանութում աաայդ ընթացքում մի երիտասարդ կար, ակամայից նա լսեց նրանց խսակցությունը:
Անուշ տատի դուրս գալուց հետո, նա ճշտեց, թե որքան ա տատի պարտքը: Պարտքը մարեց, երկու հաց գնեց ու շտապեց տատի հե-
տևից:
-Անուշ տատ, խնդրում եմ վերցրու սա: Անուշ տատը ամմաչելով վերցրեց, ուզում էր համբուրել երիտասարդի ձեռքը:
-Վայ, տատ ջան, նման բան չանես: Խանութում դու այլևս պարտք չունես: Անուշին մեկնեց մի քանի թղթադրամ:
-Որդի, ո՞վ ես դու, ես քեզ չեմ ճանաչում:
-Տատ ջան, տղա եմ էլի:
