Ամեն անգամ սկեսուրս էր մեզ կոֆե դնում, թույլ չէր տալիս, որ ես դնեմ․ Էսօր առավոտ հերթական անգամ դնելիս տես, թե ինչպես է
մեջը ինչ-որ բան լցնում․․․Տեղս ուղղակի չեմ գտնում։Սկեսուրիս միշտ շատ եմ սիրել ու հարգել: Ինքը բավականին ուշադիր կին ա, էն
քան ուշադիր ու հոգատար, որ դաժե էսքան ժամանակ չի թողել, որ ես կոֆե դնեմ, միշտ ինքն ա կոֆե դրել:
Բայց էսօր առավոտ հանկարծ նկատեցի, թե ոնց ա իմ կոֆեի բաժակի մեջ ինչ որ բան լցնում: Խառնվեցի իրար մի պահ, գնացի կան
գնեցի գլխի վեևն ու ասեցի, որ հենց հիմա ասի, թե իրականում ինչ ա լցնում մեջը:Պարզվում ա,որ սկեսուրս ամեն անգամ ինչ որ վի-
տամին ա գցում մեջը՝ իմանալով հանդերձ, որ ես առո ղջական խնդիրներ ունեմ,իմու նիտետս թույլ ա ու ես էլ դե ղեր չեմ խմում:
Պատկերացնում ե՞ք, մեջը վիտամին ա գցում, որ խմեմ ու գոնե տենց ինձ լավ զգամ: Ես ուղղակի ապշած եմ, թե ոնց մարդ կարա էս-
քան հոգատար ու սրտացավ լինի: Երանի աշխարհի բոլոր սկեսուրերն իմ սկեսուրի նման լինեին: Չնայած իրա նման երկրորդը չկա,
ինքը միակն ա ու հենց իմ սկեսուրն ա:
