Պապ արի քեզ մի հատ բան ասեմ․ Մաման քեռի Դավոյի հետ սպալնյայում ա, իրար գրկել ու քնել են․ Աչքերիս դեմը սևացավ, 2-ին էլ
կսպանեմ, մտածեցի ու կատաղած վազեցի ննջարան․․․Ես մի ընկեր ունեմ: Մենք իրար հետ մտերիմ ենք մանկապարտեզից: Իրարից
անբաժան ենք: Իմ ընտանիքում շատ սիրվածա:
Ընկերոջս անունը Դավիթ ա, հաղթանդամա, ոնց որ արջ լինի: Մենք ընտանիքում իրան Դավո ենք ասում, երեխեքս ասում են՝ քեռի
Դավո: Իմ աղջիկը շատ սրամիտ երեխայա: Մի օր մտա տուն, մեկ էլ աղջիկս ասում ա. Պապ, արի քեզ թաքուն բան ասեմ, մաման ու
Դավոն ննջարանում են փակվել, իրար գրկել ու քնել են:
Էդ պահին ոնց որ եռացրած ջուր լցնեին գլխիս: Աչքերիս դեմը սևացած ու մտածեցի, որ երկուսին էլ կս պանեմ: Մինչև կհասնեի նն-
ջարանի դռանը, ինչ ասես մտածեցի: Մտա ննջարան, տեսնեմ կինս անուշ-անուշ քնածա՝ աղջկաս արջուկին գրկած: Աղջիկս զարմա
ցած ինձ ա նայում: Ասում եմ, բա Դավոն ուրա:
Աղջիկս ասում ա, հեսա ու ցույց ա տալիս արջուկին.Քեռի Դավոն նման ա էս արջուկին, դրա համար արջուկին Դավո եմ ասում: Ես
ամաչեցի իմ մտքերից:
Ես կասկածեցի իմ երկու սիրելի մարդկանց: Եթե մի փոքր ավելի ուշադիր լինեի կհասկանայի, որ աղջիկս ըն-կերոջս քեռի Դավո ա
ասում, իսկ իրա արջուկին՝ Դավո:
