Ժամանակին մենք կեսրարի ոտքերը լվանում էինք, իսկ հիմիկվա հարսները․․․Էն օրը հարսիս ասեցի կեսրարիդ շորերը հարթուկի,
ընենց պատասխան տվեց, որ․․․Ժամանակները փոխվել են: Մենք առաջ ինչքան համեստ էինք, հլու-հնազանդ:Լ Հիմիկվա հարսների
լեզո ւները հազար մետրա:
Մի բան ասում ես տասը պատասխանում են, ոչ ամոթ ունեն, ոչ աբուռ: Ես հիշում եմ, որ կեսրարս նստած էր լինում, ես ամաչում էի
էդ սենյակ մտնեի: Սպասում էի, մինչև գնար քներ, նոր մտնում էի ճաշասենյակ: Բայց հիմիկվա հարսները նստում են, ոտքը գցում
են ոտին:Ոչ կիսուրի նկատմամբ հարգանք կա, ոչ կեսրարի:
Էն օրը հարսիս ասեցի կեսրարիդ շորերը հարդուկի, ֆռաց ասում ա. Էդ էր պակաս մնում, ես հո հավաքարար չեմ, բա դու ինչ պիտի
անես, դու կանգնած ես, ես պիտի՞ մարդուդ շորերը հարդուկեմ: Աչքերս ճակատիս թռան: Բա հարսը տենց պատասխան կտա՞ կի-
սուրին:
Ես իրան ջան եմ ասում, ինքը չոռա հասկանում: Ասեցի. թք եմ քո դաստիրակողի երեխեսին, որ քո նմանին չի դաստիրակել ու եկել
ես, ընկել ես մեր ջանին: Ասում եմ, տունը մաքրելա պետք, ասում ա. որ տեսնում ես կե ղտոտա մաքրի, ինձ ինչի ես ասում:
Ասում եմ, երեխուն մի քիչ ուշադիր եղի, նասկի հագցրու, ասում ա, իմ երեխենա, ոնց ուզեմ, տենց էլ կպահեմ, մի խառնվի: Ասում
եմ.որ հյուրա գալիս, պետք ահյուրասիրել, ասում ա, քո հյուրերն են, հյուրասիրի: Բա՜, էլ ինչ ասեմ: Մնացածն էլ դուք ասեք:
