Եթե մամադ ուզում ա առանձին ապրի, թող գնա ծերանոց, ավելի լավ մենք հանգիստ կապրենք․․Պատահական լսեցի որդուս ու հար
սիս խոսակցությունը։Իմ ծնողները ինձ ժառանգություն թողեցին երեք սենյականոց բնակարան։ Ես տղուս հետ աաաապրում եմ էդ
բնակարանում:
ղես ամուսնանալուց հետո կնգա հետ իմ տանն են ապրում: Հարսիս շատ լավ ընդունեցի, սիրեցի ու փայփայեցի: Սկսվեց ընտանե-
կան կյանքը, և դրա հետ մեկտեղ առաջին կենցաղային վե ճերը: Տղես ու իրա կնիկը ամեն օր վի ճում էին, թե ով պետք ա ճաշ պատ րաստի և կատարի տնային գործեր:Հետո սկսեցին ուտել բացառապես կիսաֆաբրիկատներ կամ երշիկ, ձու։
Եվ շուտով նրանք սկսեցին իրենց պահել այնպես,կարծես միայնակ են ապրում բնակարանում։Իրերը ցրված էին ողջ բնակարանում,
լվացարանի մեջ՝ կեղտոտ սպասքի սար էր,չդիմացա ու դիտողություն արեցի: Նեղացան,ո՞նց եմ համարձակվում քն նադատել իրենց։
Ես չէի կարող նման պայմաններում ապրել ու որոշեցի իմ3 սենյականոց բնակարանը փոխանակել երկու հատ մի սենյականոցի հետ:
Տղես ուրախացավ, երբ լսեց իմ առաջարկը, իսկ կինը լռեց։ Սկզբում ես չհասկացա, թե դա ինչ կարող է նշանակել, բայց մի քանի օր
անց պատահական լսեցի իրանց խոսակցությունը.
-Ինչի՞ վրա ես ուրախանում, եթե մամադ ուզում առանձնանա, թող գնա ծերանոց, մենք էլ մեր համար հանգիստ կապրենք, էլ իրա դժ
գոհ ռոժը չենք տենա: Հլը էս քո քվածին տեսեք, ի՜նչ ախորժակ ունի:Երկուսին էլ քշեցի տնիցս, թող գնան որտեղ ուզում են հանգիստ
ապրեն:
