Որդուս զոքանչը ստիպում ա, որ տղես կնգա համար ավտո առնի․ Հա ասեցի սուս մնամ բան չասեն, բայց․․․Մի օր էլ չդիմացա ու 10-
ով 0 արեցի։Տղես երկու տարի կլինի ամուսնացածա: Դեռ երեխա չունեն: Ջահել են, կունենան: Ես ընդհանրապես չեմ խառնվում
իրանց գործերին:
Կգա ժամանակը կունենան: Բայց էս վերջերս մի բան էղավ, որ ինձ հեչ դուր չեկավ: Տղես ու հարսս վարձով կողքի շենքում են ապ-
րում: Տղուս զոքանչը շուտ-շուտ ա իրանց տուն գալիս: Ես պատուհանից տեսնում եմ: Ոչ թե հետևում եմ, ով եկավ, ով գնաց, այլ
ուղղակի շենքի մուտքը իմ խոհանոցի պատուհանից երևումա:
Առաջ էդքան շուտ-շուտ չէր գալիս, իսկ հիմա համարյա օրը մեջ իրանց տունն ա: Մի օր որոշեցի ես էլ գնամ, աասեցի, խնամուս հետ
կնստենք, կզրուցենք, սուրճ կխմենք: Բայց զգացի, որ իմ ներկայությունը մոր ու աղջկան դու չեկավ: Դրանից հետո էլ չեմ գնացել: Եր
կու օր առաջ հարսիս ծնունդն էր, հավաքվել էինք:
Տղես սիրուն ծաղկեփնջով եկավ, թանկանոց դուխի էր առել կնգա համար: Նվիրեց,, շնորհավորեց:Զոքանչն ասում ա. Ու՞մ ա պետք
էդ դուխին, ավելի լավ կլինի աղջկաս համար ավտո առնես, ումի՞ց ա պակաս: Իրա սաղ ընկերուհիները ավտո ունեն: Տղես ձեն չհա
նեց, բայց ես չդիմացա, ասեցի.
-Բա քո տղեն ինչի՞ իրա կնգա համար ավտո չի առնում: Ումիցա՞ պակաս քո հարսը: Նախ, տղուդ ասա, թող կնգա համար մեքենա
առնի, հետո իմ տղուց պահանջի: Հարսիս դուրը չեկավ իմ պատասխանը, բայց չեմ փոշմանել:
