Երբ տնօրենս մայրիկիս դեղերի համար ինձ գումար տվեց ու մեքենայով ինձ տուն տարավ, աշխատավայրում սկսեցին ուրիշ բաներ
խոսել․․․Այդ սուտ լուրեը կարճ ժամանակ անց հասան նրա կնոջ ականջին։Ես արդեն 6 տարի ա նույն օֆիսում եմ աշխատում: Շատ
աշխատողներ են փոխվել, հները գնացել են, նորերն են եկել, բայց ես իմ լավ աշխատանքի համար միշտ արժանացել եմ գովեստի ու
միշտ, որպես մասնագետ, բարձր եմ գնահատվել ղեկավարության կողմից:
Երկար ժամանակ միասին աշխատելով մեր շեֆի հետ մոտիկացել էինք, ընկերական էինք: Մամաս ծա նր հի վան դացավ ու մեծ գու
մար էր պետք: Վի րա հատության գումարը ես տվեցի, բայց դե ղերի համար գումարս չբավարարեց: Որոշեցի շեֆիցս խնդրեմ պարտ
քով, չմերժեց:Ասեց օրվա վերջ արի, կտամ: Կաբինետի դուռը բաց էր, մտա մոտը:
Սիրալիր ընդունեց, տվեց գումարը, մի քիչ էլ ավել տվեց, ասեց, կարողա պետք գա ու կատակով ավելացրեց, որովհետև քեզ լավ ես
պահել, կուկլա ջան: Ինքն էլ էր դուրս գալիս ու ասեց միասին կգնանք: Իրար հետ դուրս եկանք նստեցինք մեքենան ու գնացինք: Մեր
հավաքարարը էդ ամենը տեսել էր ու մեզանից հետո զանգել էր շեֆիս կնգան,թե մարդդ քեզ դա վա ճանում ա ու տվել էր իմ անունը:
Հաջորդ օրը ես նկատեցի, որ շեֆս անտրամադիր ա:Ու մի քանի օր շատ ջ ղայնացած էր: Ոչ մեկիս հետ չէր խոսում: Շեֆիս կինը
սկսեց շուտ-շուտ գալ օֆիս, ժամերով նստում էր: Մի ամիս անց ես պատրաստել էի գումարը ու մտա շեֆիս կաբինետ, որ գումարը
վերադարձնեմ: Կինը ինձ տեսնելով սկսեց ոտից գլուխ ինձ չափել:
Նայում էր մեկ ինձ, մեկ ամուսնուն: ես գումարը դրեցի սեղանին, շնորհակալություն հայտնեցի ու ասեցի, որ մամաս արդեն ապա
քինվում ա: Հավաքարարը, որ այդ պահին դռան հետևում էր ու լսեց, ձեռքը դրեց բերանին ու ասաց. Վա՜յ, բա ես էլ ուրիշ բան էի
հասկացել: