Մի օր ուսանողներիցս մեկին հարցրեցի, թե փողոցում գտնելով ոսկով ու խելքով լի պայուսակ, որը կվերցնի․ Նրա պատասխանը ինձ
ուղղակի ապշեցրեց․․․Դասախոսը ուսանողին հարցնում է,թե փողոցում գտնելով ոսկով ու խելքով լի պայուսակ, որը կվերցնի․․․Ուսա
նողի պատասխանը ուղղակի ցնցող էր, պրոֆեսորը նման պատասխան չէր սպասում։
Սա պատմություն է այն ուսանողի մասին, ով ճարպկորեն դուրս պրծավ դասախոսի ճիրաններից, ինքներդ որոշեք, նրան պրոֆեսոր
կոչել թե ոչ Համալսարանի բուֆետը լեփ լեցուն էր, բոլոր սեղան ները զբաղված էին:Ընդմիջման ժամանակ դա սովորական երևույթ
էր:
Մի ուսանող եկավ, բայց դատարկ տեղ չգտնելով, նստեց նույն սեղանի շուրջ պրո ֆեսորի հետ, որը նրա ընկերակցությունից այնքան
էլ ուրախ չէր: Ցույց տալով իր դժգոհությունը ՝ նա ասաց.-Սագը խոզի ընկեր չէ: Ինչին ուսանողը պատասխանեց.
-Լավ, ես թռա, — ու արագ հեռացավ:
Սա վիրավորեց պրոֆեսորին, և այս դեպքից հետո նա որոշեց քննության ժամանակ ուսանողի «քթից բերել»: Քննության օրը եկել է:
Պրոֆեսորը ամենադժվար տոմսը տվեց ուսանողին, որից նա հիանալի գլուխ հանեց և փայլուն պատասխան տվեց, ապա պրոֆեսո-
րը նրան տվեց ևս մեկ լրացուցիչ հարց.
-Դե, դու քայլում էիր ճանապարհի երկայնքով և տեսար, որ այնտեղ կա երկու պայուսակ՝ մեկը ոսկուց,իսկ մյուսը ՝ խելքով: Ո՞ր պայու
սակը կվերցնես:Ուսանողը չի հապաղում.
-Իհարկե ոսկով:
-Իսկ ես կվերցնեի խելքով պայուսակը:
-Ամեն մեկը վերցնում է այն, ինչի կարիքն ունի: