Փողոցում պատահական հանդիպեցի նախկին սկեսուրիս․Ինձ թվաց ամեն անգամվա պես նորից կթռնի դեմքիս ու կանպատվի,բայց
․․․Նրա խոսքերից ողջ մարմնով փշաքաղվեցի։19 տարեկան էի, երբ ամուսնացա: Կիսուրս, հիմա արդեն նախկին, շատ վատ բնավո
րություն ուներ, շատ կռ վարար էր, ամեն մանրուքից կարար մեծ կռ իվ սարքեր:
Ես խաղաղասեր մարդ եմ, ու ամեն ինչ անում էի, որ սիրտը շահեմ: Իմ ծնողներն ինձ միշտ ասել են, որ մեծերին հարգել ա պետք, չի
կարելի պատասխանել: Ստպում էր առավոտ ժամը 6 անց կես արթնանալ: Երևի շատերը չեն հավատա, որ օրը մեջ պատուհան մաք
րել էր տալիս: Ես երբեք գործից չեմ խուսափել, բայց էդ կնոջ պատճառով ես սկսեցի ատ ել տնային գործերը:
Թույլ չէր տալիս ավտոմատ լվացքի մեքենայից օգտվել,ստիպում էր, որ իրա ու ամուսնուս շորերը ձեռքով լվանամ: Մի օր նկատեց, որ
հեռախոսով եմ խոսում,ձեռքիցս վերցրեց ու պատուհանից դուրս շպրտեց՝ ասելով.Էդ քեզ պետք չի:Մերոնց տուն ամիսներով չէի գն
ում: Անընդհատ վիրա վորում էր, ամուսնուս հրա հրում էր իմ դեմ:
Էնքան էր հասցնում, որ ամուսինս ծե ծում էր ինձ: Մի օր էլ ուղղակի փախա,հենց հողաթափերով ու տան հագուստով:Դրանից հետո
մի քանի անգամ փողոցում պատահական հանդիպել ենք, հենց փողոցում հար ձակվում էր, քաշում էր մազերիցս ու վիրավորանքներ
տեղում: Մի քանի օր առաջ պատահական նորից հանդիպեցինք, սիրտս սկսեց արագ խփել:
Մոտեցավ, կանգնեց առաջս ու ասեց. Կներես ինձ: Ինձ թվաց երազ եմ տեսնում, կիսուրս ու՜ր, ներողությունն ու՜ր: Ասեց, որ ինքը հի
վանդա, մոտը քաղց կեղ են հայտնաբերել: Գիտի, որ իրան երկար չի մնացել ու չի ուզում, որ ծանրացած հոգով էս աշխարհից գնա:
Առո ղջություն մաղթեցի ու հեռացա: Բայց ասեմ, որ ներել եմ չեմ կարող: Չի կարելի մարդուն այդքան ցա վ պատճառել, հետո գալ
կանգնել առաջն ու ասել կներես ու ակնկալել, որ կների:
Միգուցե ես ճիշտ չեմ, բայց…
