Սկեսուրս օրը մեջ էր գալիս մեր տուն, բայց տեղյակ էր իմ ամեն քայլից․ Երբ իմացա, թե ինչ արել․․․Ուղղակի գժվել էի։Իմ կյանքում
շատ ծանր շրջան էր; Խնամում էի ամուսնուս, ով վթարից հետո գամվել էր անկողնուն, իսկ կիսուրս ինձ օգնելու փոխա րեն, հսկում
էր իմ ամեն մի քայլը:
Շատ էի սիրում ամուսնուս ու ամեն ինչի պատրաստ էի նրա համար: Կիսուրս, չնայած մեր ծանր վիճակին, մատը մատին չէր տալիս:
Օրը մեջ էր գալիս մեր տուն, բայց ինձ տարօրինակ էր թվում էն, որ իմ ամեն քայլից տեղյակ է։
Կամ էլ սկսում էր նախատել ինձ, թե ինչի ամեն օր սպիտակեղենը չեմ փոխել, կամ ինչու առավոտյան նախաճաշին ամուսնուս սիրե
լի ճաշը չեմ սարքել: Զարմանում էր, թե սկեսուրս որտեղի՞ց կարող է իմանալ այս մասին, ամուսինս հաստատ նրան չի ասել։
Մի օր էլ սովորոկանի պես եկավ ու սկսեց նորից ինձ փնովել․ Անցած մի ժամանակ իմացա,որ տանը գաղտնի տեսակցիկ է տեղադրել
և ամեն րոպե նստած հսկում է ինձ։Զանգեց սկեսուրին ու բարկացած ասեցի, որ նրա ոտքն այլեւս մեր տանը չլինի։
Սսեսուրը սկսեց արդարանալ, որ անհանգստանում ա որդու համար: Ես նրան ասացի, որ եթե էդքան շատ էր մտածում, թող գար ու
օգներ ինձ, ոչ թե տանը առանց իմ իմացության տեսախցիկ, այն էլ գաղտնի, տեղադրեր։
Այս վիճաբանությունից հետո ամեն օր ինձ զանգում էին ամուսնուս հարազատները ու խնդրում ներել սկեսուրիս և թողնել, որ գա
ամուսնուս տեսնելու։
Իսկ ամուսինս․․․Ամուսինս անշնորհակալի պես իմ առաջ պայման դրեց, որ եթե խթողնեմ կիսուրս գա մեր տուն, ապա ինքն էլ կհեռա
նա ու կապրի կիսուրիս հետ
Հիմա մնացել եմ 2 քարի արանքում, մի կողմում ինքնասիրությունս ա, մյուս կողմում ընտանիքս ու ամուսինս․․․Չգիտեմ ինչ անեմ
