Կնոջս հետ ապրել ենք 12 տարի, 3 զավակ ենք ունեցել, բայց միայն վերջերս եմ իմացել, որ․․․Ուղղակի շոկի մեջ եմ

Կնոջս հետ ապրել ենք 12 տարի, 3 զավակ ենք ունեցել, բայց միայն վերջերս եմ իմացել, որ․․․Ուղղակի շոկի մեջ եմ։Կնոջս հետ ապրել ենք 12 տարի:Ունենք 3 երեխա:Ժամանակի հետ միմյանց հանդեպ սառեցինք իսկ հետո ես ուրիշ կնոջ հանդիպեցի:Սիրահարվեցի: Դե դա ինչպես է լինում…մեզ մոտ սիրավեպ սկսվեց, շատ աննկատ:Հանդիպում էինք երկար ժամանակ, իսկ հետո էլ մի օր ասաց.

-Կամ ամուսնալուծվում ես, կամ մենք բաժանվում ենք: Խոսեցի կնոջս հետ, որքան հնարավոր էր հանգիստ բացատրեցի:

Անսպասելի էր,բայց նա ոչ գոռաց, ոչ արտասվեց: Ասաց, որ կարող եմ հավաքել իրերս:Դասավորում եմ հագուստս, տեսնում եմ՝ նա էլ երեխաների իրերն է լցնում ճամպրուկի մեջ:Ասում է.

-Իսկ դու հույս ունեի՞ր, որ պիտի գնաս, հանգիստ ապրես, իսկ երեխաների մասին էլ միայն կիրակի օրերին հիշե՞ս:

-Ոչ, սիրելիս:

Հիմա դու ունես լիարժեք ընտանիք. ավելի լավ է, երեխաները դեռ քեզ հետ մնան:Եթե ինձ լքում ես, անձնական կյանքս դասավորելու հնարավորություն տուր:Ասում է, իբր երեխաների համար պատասխանատվությունը պիտի հավասար կիսենք, չէ որ նրանք մեր եր կուսինն են:Պարզվում է, այսքան տարի հրեշի հետ եմ ապրել.

ինչպե՞ս մարդ կարող է լքել երեխաներին՝ անձնական կյանքը դասավորելու համար…Հիմա ինչպես այս ամենը բացատրեմ սիրելիիս:

Оцените статью
Добавить комментарии

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!:

Կնոջս հետ ապրել ենք 12 տարի, 3 զավակ ենք ունեցել, բայց միայն վերջերս եմ իմացել, որ․․․Ուղղակի շոկի մեջ եմ
Ամբողջ կյանքս ինձ զրկել եմ ամեն ինչից, որպեսզի մեծացնել որդուս ու ուսումի տամ, իսկ հիմա, երբ ես նրա օգնության կարիքն ունեմ․․․Մի՞թե ես դրան եմ արժանի