Մասնագիտությամբ բժիշկ եմ․ Վերջերս ինձ կանչեցին մի երեխայի զննելու․ Երեխայի հորը տեսնելով՝ քարացա․․․Աչքերիս չէի հավա
տում։Հարսանիքին մնացել էր ընդամենը երեք օր, երբ փեսացուս լք եց ինձ։ Առանց բացատրության, առանց վե ճի, նա պարզապես
անհետացավ, և շուտով պարզ դարձավ, որ նա ամուսնացել է։ Եվ ես որոշեցի բու ժքույր դառնալ:
Ուսումը դարձավ ինձ համար փրկ ություն: Գյուղում աշխատանքի անցա: Մեկ շաբաթ առաջ ինձ կանչեցին հարեւան գյուղ՝ հիվանդ
երեխայի մոտ։Ես արագ գտա տունը, մտա ու տեսնելով երեխայի հորը տեղում քարացա:Իմ նախկին փեսացուն էր: Մեր վերջին հան-
դիպումից անցել էր հինգ տարի: Նա փորձեց նե րողություն խնդրել, բայց ես չէի ուզում ոչինչ լսել:
Ես զննեցի երեխային, նշանակումներ արեցի և հեռացա: Երեք օր անց նա եկավ իմ տուն՝ երեխայի հետ: Երեխան կերավ, գովեց իմ
պատրաստածը։ Երեխն դուրս եկավ պատշգամբ, իսկ նա ծնկի եկավ իմ առաջ: Նա պատմեց, որ այդ աղջիկը հղ իա ցել էր իրենից և
ստիպում էր ամուսնանալ իր հետ: Իսկ հետո ծննդ աբերության ժամանակ նա մա հա ցել է:
Խոստովանեց, որ երբեք չի դադարել սիրել ինձ, և որ պատրաստ է ընդունել իմ ցանկացած որոշում և այլևս չի անհանգստացնի ինձ,
եթե ես այդպես ցանկանամ: Ես հասկացա, որ դեռ շարունակում եմ սիրել նրան: Շնորհակալ եմ փոքրիկս, դու մեզ բաժանեցիր, բայց
նաև մտերմացրիր։