Ամուսինս ասեց, որ սկեսուրս հիվանդա ու պիտի բերի մեր տուն, ես էլ պայման դրեցի՝ կամ ես, կամ իրա մերը․․․Չեմ սիրում հիվանդ
ներին, իրանց վրայից հոտ ա գալիս։Ես ու Օգսենը ամուսնացանք ու շատ էինք սիրում իրար: մարդուս ուշքը գնում էր իմ համար: Ես
չէի կասկածում, որ տենց մարդու հետ ես ամենաերջանիկ կինը կլինեմ։
Ինձ թվում էր, որ ոչինչ չի կարող խանգարել մեր երջանկությանը: Հարսանիքից հետո սկսեցինք առանձին ապրել վարձով բնակարա
նում։ Մարդուս մաման ու իմ ծնողները գյուղում էին ապրում: Մենք ապրում էինք երջանիկ, տղա ունեցանք:Կշարունակեինք ապրել
խաղաղ ու երջանիկ, եթե կիսուրս չհի վանդանար։
Օգսենը եկավ ու ասեց,որ պիտի մորը բերի մեր տուն, անկողնային հի վանդա, հարևանն ա խնամում: Ես ընդհանրապես չէի ուզում,
որ կիսուրս մեզ հետ ապրեր։ Փոքր երեխա ունեմ, չեմ կարող խնամել անկողնուն գա մ ված հի վանդին։ Ես ոչ ուժ ունեմ, ոչ էլ ցանկ-
ություն։
Բացի էդ, հի վանդ մարդկանցից վատ հոտ ա գալիս։Մարդուս ասեցի, թող քուրդ գա Ֆրանսիայից ու մորը խնամի:Վիճեցինք, ես իմն
ասեցի, մարդս ՝ իրանը: Մարդս էլ ասեց, որ ինքը կգնա ու կխնամի մորը: Պայման դրեցի -Եթե հեռանաս, իմացի, որ հետ չեմ ընդունի
քեզ: Հավաքեց իրերն ու գնաց:
Փաստորեն մորն ընտրեց, թողեց ինձ ու տղուս մենակ ու գնաց:Ամենավատն էնա, որ մամաս ասում ա ճիշտ արեց: Բայց ինչնա՞ ճիշտ
արել: